Η wearable τεχνολογία ή αλλιώς φορετή τεχνολογία, από πολλούς αντιστοιχίζεται αποκλειστικά με το ευρύ σύνολο των φορητών και σύγχρονων συσκευών, όπως τα activity trackers, smartwatches, action cameras κλπ.
Αν ωστόσο αναζητήσουμε τις ρίζες της θα οδηγηθούμε στη γέννηση του ανθρώπινου είδους. Ως φορετή τεχνολογία μπορεί να θεωρηθεί οποιοδήποτε προϊόν εξυπηρετεί τον σκοπό του, χωρίς να περιορίζει το εύρος των διαθέσιμων κινήσεων του ατόμου. καθώς προσαρμόζεται στην ανατομία του σώματος. Έτσι, ως φορετή τεχνολογία μπορεί να θεωρηθούν τα κράνη και οι πανοπλίες που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι εν καιρώ πολέμου για να προστατέψουν το σώμα τους, ένα απλό ρολόι χειρός του 16ου αιώνα, έως και τα smartwatches που χρησιμοποιούνται την σήμερον εποχή.
Οι wearable συσκευές χρησιμοποιούνται από πολλά άτομα ενός μεγάλου εύρους ηλικίας, βρίσκοντας εφαρμογή σε διάφορα πεδία που πλαισιώνουν τη καθημερινότητα τους, όπως η παρακολούθηση της υγείας, η εργασία, η εκπαίδευση και η σωματική άσκηση. Είναι σημαντικό να ξεχωρίσουμε την απλή σωματική άσκηση από τον αθλητισμό, καθώς η άσκηση ενός αθλητή δεν αποσκοπεί μόνο στην διατήρηση μιας υγειούς σωματικής κατάστασης, αλλά στον ανταγωνισμό με στόχο τη διάκριση και επομένως οι απαιτήσεις είναι αρκετά μεγαλύτερες.
Ως βιόσημα ορίζεται το σήμα το οποίο εκφράζει τη κατάσταση ενός συστήματος που εξελίσσεται. Το ανθρώπινο σώμα απαρτίζεται από διάφορα συστήματα όπως το νευρικό, το αναπνευστικό, το καρδιοαγγειακό. Κάθε δραστηριότητα ενός ανθρώπου έχει ως εκροή κάποια συγκεκριμένα σήματα ανάλογα με το είδος της διεργασίας των συστημάτων του ανθρώπινου σώματος, που απαιτείται για την εκπλήρωση της. Κάποια χαρακτηριστικά μετρούμενα βιοσήματα που παρατηρούνται. είναι η θερμοκρασία του σώματος, η πίεση στη καρδιά, στα φλεβικά και αρτηριακά δίκτυα, το pΗ του αίματος, ο ρυθμός αναπνοής.
Οι σύγχρονες συσκευές wearable τεχνολογίας δέχονται ως είσοδο μερικά από τα παραπάνω βιοσήματα, με μη επεμβατική διαδικασία λήψεως, εν αντίθεση με του κλασσικούς μεθόδους, όπως η λήψη αίματος, η μέτρηση της πίεσης και των καρδιακών παλμών, οι οποίες αφενός εγκυμονούν κινδύνους όπως μολύνσεις από κάποιον μικροοργανισμό και αφετέρου δεν μπορούν να πραγματοποιούνται σε καθημερινή βάση. Στη συνέχεια, οπτικοποιούν τα πορίσματα που βγαίνουν από αυτά τα σήματα στη διεπαφή χρήστη (εφόσον διαθέτουν) ή σε μια συσκευή με την οποία είναι συγχρονισμένα . Για την επιτυχή λήψη αυτών των βιοσημάτων, καθώς και για την υλοποίηση διάφορων μετρήσεων από τις σύγχρονες φορετές συσκευές χρησιμοποιούνται συγκεκριμένοι αισθητήρες.