Ο τομέας της τηλεϊατρικής έχει αλλάξει δραστικά από την αρχή του. Πριν από περίπου πενήντα χρόνια, μερικά νοσοκομεία άρχισαν να πειραματίζονται με την τηλεϊατρική για να προσεγγίσουν ασθενείς σε απομακρυσμένες περιοχές.
Αλλά με τις ραγδαίες αλλαγές στην τεχνολογία τις τελευταίες δεκαετίες, η τηλεϊατρική έχει μετατραπεί σε μια σύνθετη ολοκληρωμένη υπηρεσία που χρησιμοποιείται σε νοσοκομεία, σπίτια, ιδιωτικά ιατρεία και σε άλλες υπηρεσίες υγείας.
Η έννοια της τηλεϊατρικής ξεκίνησε με τη γέννηση της τεχνολογίας των τηλεπικοινωνιών, το μέσο αποστολής πληροφοριών σε απόσταση με τη μορφή ηλεκτρομαγνητικών σημάτων. Οι πρώτες μορφές τεχνολογίας τηλεπικοινωνιών περιλάμβαναν τον τηλέγραφο, το ραδιόφωνο και το τηλέφωνο. Στα τέλη του 19ου αιώνα, το ραδιόφωνο και το τηλέφωνο άρχισαν να εμφανίζονται ως βιώσιμες τεχνολογίες επικοινωνίας. Ο Alexander Graham Bell κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το τηλέφωνο το 1876 και ο Heinrich Rudolf Hertz πραγματοποίησε την πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση το 1887.
Αλλά μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα, όπου άρχισε ο γενικός πληθυσμός να χρησιμοποιεί αυτές τις τεχνολογίες, δε φανταζόταν ότι θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στον τομέα της ιατρικής. Το 1925, ένα εξώφυλλο του περιοδικού Science and Invention παρουσίασε μια περίεργη εφεύρεση του Δρ. Hugo Gernsback, που ονομάζεται «teledactyl» Το φανταστικό εργαλείο χρησιμοποιούσε μηχανικά δάχτυλα και ραδιοτεχνολογία, για να εξετάσει έναν ασθενή από μακριά και να δείξει στον ιατρό βίντεο του ασθενούς. Ενώ αυτή η εφεύρεση δεν ξεπέρασε ποτέ το στάδιο της σύλληψης, προέβλεψε τον δημοφιλή ορισμό τηλεϊατρικής που σκεφτόμαστε σήμερα - μια απομακρυσμένη οπτικοακουστική συμβουλή μεταξύ ιατρού και ασθενή.
Αρκετές δεκαετίες αργότερα, στη δεκαετία του 1950, μερικά νοσοκομειακά συστήματα και πανεπιστημιακά ιατρικά κέντρα πειραματίζονταν με το πώς να εφαρμόσουν την έννοια της τηλεϊατρικής. Το ιατρικό προσωπικό σε δύο διαφορετικά κέντρα υγείας στην Πενσυλβάνια, που απέχουν περίπου 24 μίλια, μετέφεραν ακτινολογικές εικόνες μέσω τηλεφώνου. Στη δεκαετία του 1950, ένας Καναδός ιατρός ενσωμάτωσε αυτήν την τεχνολογία σε ένα σύστημα Τηλεραδιολογίας που χρησιμοποιήθηκε στο Μόντρεαλ και στις περιοχές γύρω από αυτό. Στη συνέχεια, το 1959, οι ιατροί στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα κατάφεραν να μεταδώσουν νευρολογικές εξετάσεις σε φοιτητές ιατρικής σε όλη την πανεπιστημιούπολη μέσω αμφίδρομης διαδραστικής τηλεόρασης. Μέχρι το 1964, είχαν δημιουργήσει έναν σύνδεσμο τηλεϊατρικής που τους επέτρεπε να παρέχουν υπηρεσίες υγείας στο Norfolk State Hospital, 112 μίλια μακριά από την πανεπιστημιούπολη.
Αρχικά, οι επαγγελματίες υγείας ανέπτυξαν αυτήν την τεχνολογία για να προσεγγίσουν απομακρυσμένους ασθενείς που ζουν στις αγροτικές περιοχές. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, το ιατρικό προσωπικό και η κυβέρνηση των ΗΠΑ είδαν τη μεγάλη εικόνα - τη δυνατότητα να προσεγγίσουν αστικούς πληθυσμούς με έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης και να ανταποκριθούν σε ιατρικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης κοινοποιώντας ιατρικές διαβουλεύσεις και αρχεία υγείας ασθενών χωρίς καθυστέρηση. Στη δεκαετία του 1960, σημαντικές επενδύσεις από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Τμήματος Δημόσιας Υγείας, της NASA, του Υπουργείου Άμυνας και του Τμήματος Υγείας και Επιστημών του Ανθρώπου οδήγησαν στην έρευνα και την καινοτομία στην τηλεϊατρική. Η αποστολή καρδιακών σφυγμών κατά τη διάρκεια έκτακτης ανάγκης ξεκίνησε περίπου εκείνη την περίοδο. Για παράδειγμα, στο Μαϊάμι, το πανεπιστημιακό ιατρικό κέντρο συνεργάστηκε με το τμήμα διάσωσης πυρκαγιάς στέλνοντας σήματα ηλεκτροκαρδιακού ρυθμού μέσω των ραδιοφωνικών καναλιών από τους χώρους διάσωσης.
Ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο έργο τηλεϊατρικής που χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση ονομάστηκε Space Technology Applied to Rural Papago Advanced Health Care (STARPAHC) και ήταν μια συνεργασία μεταξύ της NASA και των ινδικών υπηρεσιών υγείας. Το πρόγραμμα χρηματοδότησε απομακρυσμένες ιατρικές υπηρεσίες σε ιθαγενείς Αμερικανούς που ζούσαν στην περιοχή Papago στην Αριζόνα και αστροναύτες στο διάστημα! Έργα όπως το STARPAHC οδήγησαν την έρευνα στην ιατρική μηχανική και βοήθησαν στην επέκταση των εξελίξεων στην τηλεϊατρική. Τις επόμενες δεκαετίες σημειώθηκαν συνεχείς καινοτομίες στην τηλεϊατρική και εκτενείς έρευνες σε πανεπιστήμια, ιατρικά κέντρα και ερευνητικές εταιρείες.